Twaalf jaar fröbelen aan een groots minipaleis Er gaat een wereld schuil achter een poppenhuis. Vraag dat maar aan Barendina van Goudzwaard (87) uit Loosduinen. Samen met haar man werkte ze ruim twaalf jaar aan hun minipaleis. ,,Dat groene glas in de deur komt van een theelichtje." ,,Het pronkpoppenhuis van Lita de Ranitz uit 1910 is de publiekslieveling van het Haags Historisch Museum", vertelt Robert van Lit, conservator en samensteller van de tentoonstelling De wereld achter een poppenhuis die vanaf vandaag is te bekijken. ,,Er zitten zoveel verhalen aan vast. Over Lita, haar huwelijk met kunstenaar Willem Bastiaan Tholen, haar reizen en verzameldrift op het gebied van miniaturen van topkwaliteit." De fascinatie voor het kleine om ons heen is van alle tijden. Ook de van oorsprong Scheveningse Barendina van Goudzwaard-Slierendrecht kent de kneepjes van het poppenhuisvak. Ze zet op haar hand een replica van een bureautje uit 1869. De schaal is 1:12. ,,Hier ben ik maanden mee bezig geweest. De laatjes en het rolluikje kunnen echt open en dicht." Achter het poppenhuis dat zij samen met wijlen haar echtgenoot maakte, gaat een wereld van noeste arbeid en herinneringen schuil. ,,Dat porseleinen katje kochten we tijdens onze vakantie in Mont Saint-Michel." Als Barendina in 1990 in het Westbroekpark wordt aangereden door een fietser, is het mis. ,,Ik kon alleen nog liggen." Uit pure wanhoop gaat ze naar familie om te herstellen. Daar slaat al snel de verveling toe. ,,Niets doen is niks voor mij. Ik ben altijd bezig. Puzzelen, haken, borduren, breien. Ook mijn man had iets van negen hobby's." Het tijdschrift Poppenhuis en miniatuur biedt soelaas. ,,In het blad stonden vele voorbeelden van miniaturen. Ik heb toen geprobeerd van triplex een staand horloge te maken. Dat lukte." Het is het begin van een 12-jarig project. Wat kon er leuker zijn dan samen bouwen aan een minidroomhuis? ,,We hebben alles zelf gemaakt. Van het visgraatparket van latjes, tot de schoorsteen op het dak van lege kogelhulzen." Voor dingen die ze niet konden maken, bedacht het echtpaar creatieve oplossingen. ,,Bedeltjes van mijn armband staan in het zilverkastje. Een theepotje, verrekijker, weerhuisje." De weduwe, die nog wekelijks gymt en graag een visje eet op Kijkduin, zoekt een stekker. Lichtjes in de elf vertrekken floepen aan. Ze neemt plaats op een rieten bankje tegenover haar paleisje. ,,Ojee, de kerstboom moest ik maar eens weghalen." ,,Het poppenhuis is 115 bij 92 centimeter", zegt Barendina als ze het nog een keer nameet met een rolmaat. Verdeeld over vier etages zijn er onder andere een keuken met fornuis, salon, linnenkamer en bibliotheek. Elk vertrek of miniatuur heeft een eigen verhaal. ,,Zo'n gietijzeren potkacheltje hadden wij vroeger thuis ook. Toen ik een keer hoge koorts had, heeft mijn moeder het kacheltje flink opgestookt. Het zag roodgloeiend, maar ik was koortsvrij." In de hal van het poppenhuis ligt een Perzisch tapijtje bestaande uit 10.000 steekjes. Van een piepklein Noors truitje krijgt ze nog kramp in haar vingers. ,,Ik heb het gebreid met pennetjes ter grootte van een stopnaald." Zorgvuldig hangt ze het breisel terug in het kinderkamertje van het poppenhuis. ,,Ach... Als een mens geen hobby heeft, dan is-ie saai." De tentoonstelling is vanaf vandaag tot en met 10 juni te zien in het Haags Historisch Museum. Samen met bijna 300 kunstwerken in miniatuur uit de collectie van Ria en Lex Daniels zijn ook miniaturen van hedendaagse kunstenaars te bewonderen. Bron: AD Haagse courant / Geraldina Metselaar 18-02-18, 10:44 https://www.ad.nl/den-haag/twaalf-jaar-frobelen-aan-een-groots-minipaleis~ae23baa3/